إِنَّا هَدَيْناهُ السَّبيلَ إِمَّا شاکِراً وَ إِمَّا کَفُوراً
ما راه را به او نشان دادیم ، یا سپاسگزار خواهد بود و یا ناسپاس!
? امام خامنه ای (مدّ ظلّه العالی):
هدفتان شهادت نباشد.
هدفتان انجام تکلیف فوری و فوتی باشد. البته آرزوی شهادت خوب است، امّا هدف کار را شهادت قرار ندهید.
به نام نامی سر، بسمه تعالی سر
بلند مرتبه پیکر، بلند بالا سر
قسم به معنی لا یمکن الفرار از عشق
که پر شده است جهان، از حسین سر تا سر
خدایا
شهیدم کن
اگر بگویی لیاقت شهادت را نداری
خواهم گفت:
لیاقت کدام یک از الطاف تو را داشته ام؟؟!!!
دختر با حجاب، آرام از کنارت می گذرد…
بی صدا … بدون جلب توجه…
سیاهی رنگ اوست و بو نداشتن ویژگی او…
صورتش نمیبینی، اما در مقابل اویی…
اوست که با سکوت، با تو حرف میزند و به تو می آموزد… اگر اهلش باشی…
در اوج کرامت هست و تندیس متانت…
نزدیک…
اما دور از دسترس…
بی عشوه ولی دلربا…
اوست معلم وقار در قله ی بی نیازی…
هر خار و خسی عاشقش نمی شود و زیباییش را هر دلی لمس نمیکند…
او پیش از انتخاب شدن انتخاب میکند و پیش از معشوق شدن عاشق میشود…
با زیرکی، گوی عقل را از کنار دیو هوس می رباید…
او همان دختر عفیف و در پس پرده ی حجاب است…
#شاگردان_مکتب_امام_صادق_علیه_السلام
توصیه مقام معظم رهبری(مد ظله العالی) به طلاب:
من توصیه به خشوع و ذکر و تقوا و سعى براى تقرب الى‌اللَّه را براى طلاب واجبتر میدانم تا توصیه به علم، که مایه اصلى کارشان علم است. اگر علم باشد، تقوا نباشد، این علم میشود بى‌فایده، گاهى هم مضر. عالمانى داشتیم- چه علم دینى، چه علم غیر دینى- که نه فقط از این علم بهره‌اى نبردند و بهره‌اى نرساندند، بلکه وزر و وبال شد. این روح معنویت در کالبد علم و عالم لازم است.
هر روز در دفترم
مینویسم
شهادت…
شهادت…
شهادت…
تا فراموش نکنم
آرزوی بزرگ زندگیم را…
بی عشق پلید می شوی باور کن
با عشق سعید می شوی باور کن
خــود را که شـبیه شهدا گردانی
یک روز شهید می شوی باور کن
بنویس شهید و بعد برو سر خط…
همانجا که نخل هایش بدون سر نماز میگذارند و بید های مجنونش به سمت
شرجی افق در احتزازند…
از این سطر به آن سطر… از این خط به آن خط… از این خاکریز به آن
خاکریز… حالا دیگر
این همه شهید را کلمه ها تشییع می کنند.
حالا این خط آخر ندارد…
بدون معطلی بجای نقطه اشک هایت را بگذار برو….
در هیاهوی این شهرِ آلوده هوا !
که نه دستت به مشهد می‌رسد
نه به کربلا
نه به نجف
و نه به قم !
برای پر کردن خلأ قلبت
همیـن‌جاست …
جایی کنار شهدا …
آن هم از نوع گمنام…!
اینجا بی اختیـار خـم میشود پاها …
اشک می‌ریزد چشم‌ها …
حاجت می‌خواند لب‌ها …
خیاط هر کوکی که پای چادرم زد
گویی دلم هم با دل زهرا گره خورد